Taldekideak

Mikel Urdangarin: Ahotsa, gitarra akustikoa

Fitxa teknikoa

Formatua: CD
Iraupena: 56′ 43″
Kodea: KD-933
Azala: Juanma Aramendi, Josu Izarra (argazkia)
Grabazioa: Zuzeneko biran grabatu da, 2015ean
Soinu teknikaria: Jose Manuel Sampedro ‘Xanpe’

2015

MMXV

Lan berri honetan, Mikel Urdangarinek lehenago egindakoa maila ezezagun eta benetan txundigarri batera darama. MMXV da 2015ean zehar egin duen lan osoa barne hartzen duen izenburua. Urte hori aukeratu du Amorebietako abeslariak bakarkako bira egiteko eta kontu handiz hautatutako abesti gogoangarrien sorta bat aurkezteko; abesti sorta horren bitartez bere ibilbide artistiko luze eta oparoa berrikusiko du, emozioz beterik, ahotsa, gitarra eta hitza bidelagun bakar dituela. Bihotz-bihotzetik sorturiko lan honen bitartez, abeslariak, baita entzuleek ere, haien arteko loturak gogoratu eta berpiztu dituzte. Kontzertua, bestalde, arte-ariketa delikatua eta sotila da, eta etengabe bilatzen du oreka gitarraren moldaketa bikain eta eraginkorren, ahotsaren sentsualitate eta irmotasunaren, eta, noski, abestien indar poetikoaren artean.

Musika guztiak sortzeaz gain, Mikelek berak idatzitako 6 poema ere aurkeztu ditu, baita beste 7 poema ere, gure belaunaldiko zenbait idazle handi eta kultura-erreferente garrantzitsuk idatzitakoak: Unai Iturriaga, Kirmen Uribe, Gerardo Markuleta, Iñaki Aurrekoetxea eta Ion Maia.

Bira otsailaren 8an hasi zuen, Getxon, eta abenduaren 19an bukatuko da, herri horretan bertan. Azken kontzertu horrek bukaera emango dio Mikelen bidaia bizi eta pasioz beteari; izan ere, biran zehar, Mìkelek ipar-hego eta ekialde-mendebalde ibiliko du gure geografia, 35 kontzertu emango ditu hainbat eta hainbat euskal herri eta hiritan, 7.000 pertsona ingururen aurrean.

Guztira, 26 kontzertu grabatu dira, azkena Donostian, urriaren 4an. Grabazioak arretaz entzun eta sailkatu ondoren, 13 abesti hauek aukeratu dira, horietako 2 guztiz berriak: Oihal puxka bat eta Agian Irailean.

Ederra da kontzertu baten erritmoan bibratzea, aho zabalik entzutea harrapatu egiten zaituen musika. Mikel Urdangarinek gogorarazten digu ez garela inoiz bakarrik egongo hunkituko gaituen eta ametsak piztuko dizkigun abesti onen bat eskura dugun artean.

Partekatu ezazu

Facebook
Twitter
Email

Letrak

Esperantzarik gabeko zenbait
debekatuak dezente
mila galduak eta hainbeste
gau bakarreko aterpe
askok laugarren begiradatik
betirako dirudite
bazkalosteko kafeak bezain
usai goxoa daukate
nik zurekiko dudana ere
halakoa litzateke

nire bizitza laburra baina
zein dezberdina izan den
zu ezagutu aurretik eta
zuk musu eman ondoren
zure iparrak noraezaren
lekukoa hartu zuen
ta denboraren oneritziak
erakusten du ondoren
nire bihotza zure neurrira
nola egina dagoen

zurekin nahi dut Maxian barna
karroa zoro eroan
baita erantzi nahi dizkizudan
prakak erostera joan
bertan zaudela sentitu nahi dut
ohera sartzerakoan
lotsaren mugak lehertuarazi
ta gehiago delakoan
erloju hotsak esnatu eta
zu izatea alboan

momentu batez nire bertsoak
ametsetara bidaliz
zure usaiak atzeman ditut
zoriona jo dut begiz
hankak lurrera ekarri ditut
irribarre salatariz
bazkalostera itzuli eta
hamarmilagarren aldiz
aspaldi hartu dudalakoan
kafea hoztu zait berriz.

Iraila amaieran hil zituzten bostak
tiroz eten zuten
lagunaren kanta
gerora be, sufritu gaitu herriak.
Hilabete kutun, udazken bezpera
orbelak poliki eztali gaitzala
eternitatea daramagu, deslai.
Lur gorri, mahaztietan
uda lehorrak
uzta berria
musika airean, uzta berria.
Zure eguzkia, nire ilargia
horra bi aberri, lur zati berean
bata zurea da bestea nirea.
Eta bizi libre eroen artean
dragoi hegalariz, lamiez eta eztiz
gobernatuko den erreinu gordian.
Goiztiar, arraztidiar
San Mikeletan
katu ta dantza mozkortu gara
San Mikeletan.
Soinean bi hego egin nahi dut hegaz
hego bakarragaz, ezinezkoa da
hego bakarragaz, nekaturik nago.
Desegin dadila koldarren tropela
inoiz DESKUIDUAN han izan banintzen
aurrerantzean ez, ez naiz han izango.
Itsasen, batak irailan
zulatu ditu
harriki ezinak
porlanezko hormak
itsasen batan.
Badoa iraila, uda biharamun
eguna hoztu du, ez da desagertu
traineru garaituak zekarren bitxa.
AGIAN IRAILAN HURRENGO IRAILAN
AUKERA BERRI BAT ENEGARRENEAN,
IKASIKO DIZUT ZER DEN MAITATZEA
Urrun, banoa urrun
nigandik urrun,
zugandik gertu
lagun eroak,
ta haizea lagun
HEGAZ
HEGAZ
Haizea lagun
Dragoi hegalariz
lamiez eta eztiz
ZUGATIK GERTU!

Gauez jaiki naiz

sabaian behera

euria ari du,

kafea baltza,

begiak lurrun

euria ari du.

Nahi nuke amets

nahi nuke lo

itzartu gero

ta oroitu ez

burutik kendu

irudia

sabaian behera

datorren euria.

Mahai gainean

ordu joanak,

ogi birrinak,

nire barnean

gela bat hutsik

itoginak.

Nahi dut aterki

baten bildu

ta kiribildu,

berriz umeki

neuk ez baneki

hautsi naizela

tanta bat lurrean

bezala.

Puskak biltzeko

sasoia da

egurastu

dena

ez dut gehiago

euririk nahi

sabaian behera.

Nahi nuke amets

baten bildu

ta kiribildu

ta oroitu ez,

burutik kendu

hautsi naizela

sentitu atertu

duela.

Berriz hasteko

sasoia da

zutundu ta

aurrera

ez dut gehiago

euririk nahi

sabaian behera.

Gogoratu etxera luze gabe deitzea.
Kaina-bera luzeak mugitzen ikustea.
Neure burua hainbeste berriz ez zigortzea.
Azken trena galdu eta hurrena itxarotea.

Zauritutako eskuak errekan garbitzea.
Tristura gabe pozik ez dela jakitea.
Goizaren beirazko laztana muxuan sentitzea.
Deabruaren eskaintzak noizbehinka onartzea.

Agian dena aldatzen ahal da.
Agian nonbait biderik bada.

Gogoratu traba egiten dizun horretaz mintzatzea.
Ubarroiei begira isilik geratzea.
Beldur eta zalantzei eskua luzatzea.
Norabiderik gabe bakarrik gidatzea.

Eguzkiak erre dizu behatza,
azala zuritu mila urteko gatzak
“Luze dirau esperantzak gurean”
Zenioen edertasun horizontalean.
“Maite dut oharkabeko hego haizea
Irailan zelatan dagoen gaba luzea
Zure gogo isilean arakatzea”
Zenioen edertasun horizontalean.
Zure printze azula gardendu da maitea
Galdu du kolorea, den dena du gargena
Ez zaio ikusten bihotza, ez dira nabari zainak
Ageri du iragana inoiz ahaztua izana.
“Ez aterperik bila erruan
Bada beste ukendurik munduan,
Libre nahi zaittut baina nire barruan”
Zenioen edertasun horizontalean.
Zure printze azula egin da ikustezin
Begiak itxita ikus liteke soilik,
Han bila nazazu amets galduen artean
Han aurkituko nauzu ezagun duzun lekuan.
Uki nazazu laztana
Kolorea emaidazu
Bizi zenuen printzea nolakoa zen badakizu.

Ohetik altxatu zara ta ez zenuen altxatu nahi

egunak aurrera doaz isilcan eta deslai

ozta-ozta busti zaitu goizeko euri langarrak

erlaitzetatik antsikabe agurtzen katamixarrak.

Lurrak dardar egiten du eman urrats bakoitzean

amets eroak beratuz errutinaren aintziran

joan mendeak bildu dira betazalen atzean

begirakune denak noiz irtengo zain belatzak bailiran.

Udazken itsasbeheran noren musa zara?

Lehenbiziko elurretan noren musa zara?

Beheko sua itzaliz doancan noren musa?

Noren, noren.

Izarak hezetu ditu hiri zaharreko neguak.

Bihotzaren hormen kontra taupaden oihartzunak

noiz eman zen Marte txiki horretan azken lurrikara?

Hontzaren hegadak bizi zaitu eta luzeegi doa.

Izuaren ateetan nore musa zara?

Dolu bezperatan nore musa zara?

Gaurik luzeenean noren musa?

Noren, noren.

Izkin hontatik idazten dizut
azken aldian bezala
egia da bai sasoi honetan
hotza egiten duela
neska gazte bat ezagutu dut
hiru aste badirela
esango nuke bere begiek
erraz sorgindu nautela

azken bidai hau ez duzu izan
etxe ondotik ihesa
nigandik hurrun aurkitu arren
hara itzultzeko ametsa
zuekin beti oroitzen banaiz
ahaztu naizenik ez pentsa
sentimenduak esaten baina
ez da hain gauza erreza

orain goizean pozik hartzen dut
mendebalderako trena
harrizko zoru ahaztuetan
biderik eta zaharrena
bizitzak sarri erakusten du
badena eta ez dena
inoiz latz hartu banindu ere
gaur gozo hartu nauena

lantzean baina, egun luzeetan
bihotza egoten da triste
agindutako promesa hura
ezin kunplidu nezake
“loriak udan” kantatzen baitut
inoiz gutxitan ez uste
letrak ez ditut oraindik ahaztu
akordatzen naiz hainbeste

Beirazko landare
izan gura nuke
irauteko, ez galtzeko
gaur urrun zaidan pausua ibil dezadan…

…Bihar berriz luma hotz
hitz polittak arrotz, beldur esateko
ispiluaren aurrean mintzo nintzaizun bart

Eta zuk, badakizu, gertu ez baina
zubiaren bestaldean nago

Paperezko ametsak, azken negu beltza margotu, argia piztu
oinak behenganean, bihotza soinean ta sentitu, eta ez gelditu
zauria eta laztana, musua eta orbana

Eta zuk, badakizu, lorak zimur
ibaiaren beste ertzean nauzu
isilpean, gertu ez baina
zubiaren bestaldean nago.

Oihal puska bat ez da aterpe,
Kanping denda bat ez da etxe,
Ihes-bidea ez da bide.
Guk bagenun bizi modua
Zoro zelaiak, ganadua
Orain guztia da galdua.
Guda txikirik ez omen da
Txiker batekin duen bultza
Oinazean dien zokora.
Inoiz bizitza izan liteke
Ohial pusketa baten pare
Han laburregi, sobera hemen
Urratu edo zulatua
Oihal denda bat ezin da izan
Haurrentzako bizi-lekua
Haurrentzako bizi-lekua
Mmmm
Gora beheratsua bizitza
Erauntsi ostean ekaitza
Inorenak lur eta hitza
Borroka ei da giza lege
Gerrarik eza, ezta bake
Ihes- bidea ez da bide
Oihal puska bat…

Anek idatzi dit zutaz
diño ondo zaudela
Oslon bizi zarela orain
hara ezkondu zinela
San Antoniotan,
Polpolera bidean
laino artean, bi amoradu
maldan gora…
jakin izan dut berandu
Ama izan zinen Maiatzan
Jon jarri diozu izena
jende onaren izena
San Juan gaba zan, erre zenituen bekainak
ezpan moreak, azken Waltz-a eta ardo
ona…

Anek idatzi dit zutaz
diño ez zarela aldatu
beti lez oinak aidean
kantatu eta dantzatu

eta ez nau batere harritu
zuk amesten jarraitzen duzu
nik oindik eskuak hotz ditut
Anek kontatuko dizu
Salda beroa, Urriko ferietan
Udaberri zan baina, Bilboko Plaza Berrian
agur maitea, altza kopa, bihotzak
gora…

Lurra eta itsasoa batera doaz
Horrela zioen marinel zaharrak
Arrantzarik ez baratzan suan
Kimuak ernetzean orduantxe
Gerturatzen arrainak kostara
Bietan behera ei da aroa
Eta herri zaharra da gurea
Gure berbek badituzte milaka urte
Eta herri zaharra da gurea
Baina badakigu elkar ondo hartzen.
Luzatu da uda lehen hotza
Kostatu bazterrak epeltzea
Fruituak lotsaz itsasoloetan
Hodeiak azkar doaz zeruan
Lauso umelak badoaz lehortzen
Hodeiak azkar doaz zeruan
Eta badakigu elkar ondo hartzen.
Nagoen lekuan geratuko naiz
Lehorra behar du itsasoak
Hala norberak…

Gure baitango lurraldeetan
Non geratzen den denbora
Non ez dagoen arnas biderik
Non ez goazen inora
Non oihukatzen hurbiltzen garen
Erraldoiaren ondora
Igo nazazu nire mendira
Zure gailurretik gora.
Egunez zu bizitzera
Arimak zenbatzera
Lotan nabigatzera
Elur gazietan.
Igo nazazu nire mendira
Aurki dezadan bidea
Askatu nadin zure loturaz
Behar dezadan airea
Ez nadin…

Zer esango adiskide kutun,
ez naiz aldatu hainbeste,
hau mundu hau argi ta ilun,
onartu ein dut honenbestez,
eder basoen, berdetasunak
eta hiri- zubien, lizunak
zoratzen naute oraindik.
Bihoztu arren etorkizuna,
zalantzarako daukat asuna,
hain urrun zaude nigandik.
Ohiko amesten jarraitzen dut,
hortan jartzen dut bizia,
berehala jartzen nau zut,
betiereko aurre iritziak.
Etxean hildako emazteak,
eskubide duinen ebazteak,
arrazoi bide lausoan.
Injustizia ez da gaztea,
ez da gaitza hori ebaztea,
behatuz gure pausoa.
Ezkortasunak gogaitzen nau,
begiratzen dut argira,
zorigaitzak beharrean diren,
baina behin gatoz bizira.
Berdin berdinak ditut akatsak,
zuzenduko dizkit azken hatsak,
marketsa naiz zorionez.
Ez nau galaraziko goiatsak,
agudo abailtzen nau mahatsak,
maitemintzen naiz, pertsonez.
Zure inteligentzia benaz,
egiten dut gehien mira,
kulturaz bizitza ez dena,
problemak deus ez badira.
Egia izaten da bakuna,
errealitatea zurruna,
eta bakana loria.
Lortu nuen denok nahi duguna,
zu bezalako mutil-laguna,
ezagutzeko zoria.
Zer esango adiskide kutun,
ez naiz aldatu hainbeste,
hau mundu hau, argi ta ilun,
onartu ein dut honenbestez.
tralo ra la la ra la lo…

Kantuak

Multimedia

Mikel Urdangarin - MMXV - Agian irailean
Mikel Urdangarin - MMXV - Agian irailean
MIKEL URDANGARIN   kideari   gasteiz   2014   b
MIKEL URDANGARIN kideari gasteiz 2014 b