Componentes del Grupo

Mikel Urdangarin: Voz, guitarra acústica
Koldo Uriarte: Teclados, melódica
Nika Bitchiasvili: Violín
Rafa Rueda: Guitarra eléctrica
Jon Cañaveras: Bajo
Angel Celada: Batería
Alison Keable: Voz ("Itsasoan euria", "Orain", "Margolaria", "Zurea da")
Maria Amolategi: Voz ("Itsasoan euria", "Libre", "Orain")

Ficha Técnica

Grabación: Elkar estudioa (Donostia)
Técnico de sonido: Victor Sanchez
Mezclas y masterización: Victor Sanchez (Elkar estudioa)
Producción: Victor Sanchez, Mikel Urdangarin

2017

Margolaria

Dos años después de aquel sutil trabajo en solitario y en directo, Mikel Urdangarin reviste sus nuevas y vibrantes canciones con toda la musicalidad de su banda, para ofrecernos este nuevo «Margolaria» (“El pintor”), un disco cercano, generoso y extremadamente sólido.

El cantante se vale de estos diez temas para mirar hacia el interior de la persona y alumbrar su cruda soledad, convirtiendo su pequeñez y su incertidumbre en canto de libertad.

Las canciones se entrelazan en una conmovedora escucha, y nos atrapan de un modo sorprendente, como si se tratara de una poderosa fuerza que crece y se desarrolla en nuestro interior.

La sobriedad y riqueza de la interpretación, y el alto nivel de comunicación musical existente en todo momento en las sesiones de grabación, llevan las canciones a un estado supremo donde el juego de las intensidades y las emociones permite que el disco tenga una gran profundidad de campo. Como si estas sugerentes melodías y estas vitales poesías vinieran de lejos y su destino fuese, igualmente, lejano.

En este soporte la voz se siente más presente, intensa y amable, lo cual ayuda a comunicar el mensaje anímico fundamental que contiene este trabajo.

Este Margolaria es un exquisito trabajo musical que recoge el alentador fruto de un gran esfuerzo. Subrayamos primero la propia creación, en las que Mikel aparece como autor de todas las músicas y letrista de 7 de ellas. Junto con él, también aparece un gran Gerado Markuleta, compositor de dos poesías (“Itsasoan euria”, “Dena nire baitako”) y Xabier Amuriza escritor de Mendian gora, versos popularizados y cantados inicialmente por Imanol y recuperados, en esta nueva versión, con nueva melodía y todas sus estrofas. La interpretación, a continuación, ha determinado, claramente, la singular personalidad de este disco. Ángel Celada (batería), Koldo Uriarte (piano, teclados), Jon Cañaveras (bajo), Rafa Rueda (guitarras) y Nika Bitchiasvili (violín) han dejado todo su gran talento en el equilibrio sonoro, en los sutiles matices, en el carácter caminante y sosegado de este rutilante nuevo trabajo de Mikel Urdangarin. La portada y los diseños, finalmente, son obras originales del pintor Alain Urrutia que añaden expresividad y sugerencia a los grandes valores de estas canciones.

Este nuevo disco, en definitiva, es un sincero canto a la vida sencilla, libre y hermosa de las personas, una luz en las tinieblas de su camino.

Presentación directo: 8 abril, Teatro Campos Eliseos. Bilbao. 20:00. (Loraldia 2017)

Comparte

Facebook
Twitter
Email

Letras

Gerran ez zara beldur, beldur
lubakian inoiz ez uzkur, uzkur
odolez horni ezazu, ezazu
gizon ikaratua.

Bihotz hilezkorra, bihotz hilezkorra
ekaitzaren baitan, erasoa
su amaigabean, itsasoa
baso itxian zeru, zeru
betidaniko bihotz.

Eroan nazazu, eroan nazazu
sokari beti sendo heldu
gailurrera beti, pausuz pausu
herio beti belu, belu
Gaintzako aterbean.

Bihotz hilezkorra, bihotz hilezkorra
eroan nazazu, eroan nazazu.

Nik dudana zurea da
hartzazu
Nik dudana sobera da

eroaizu
Nik dudana jasoa da
emaizu

Etxe zaharra zurea da, pasatu
mahaian dena sobera da, geratu
gau ixila jasoa da sendatu

Oinhutsik porlanaren gainean
eta oinhutsik
hegoaizeak bularrean
laztan dagit
den dena bere lekuan dago

oinhutsik azalean harritxoak hiltzatu zaizkit
ez dut teilatu zabalaren beharrik
den dena bere lekuan dago

Irriz kantauko dizut
berriz kantauko dizut
beti kantauko dizut

Bakarrik izarren pean oinez eta bakarrik
ez izu ez ikara ez amets txarrik
ta behelainoa aingeru guardako

Bakarrik zuhaitzek hartu naute
beso zabalik
ez zor ez erru ez pena
ez zigor luzerik
den dena bere lekuan eta
banoa bihotzeko basamortu ezezagun horretarantz

Eta banoa aspaldiko basamortu ezezagun horretarantz

Itsas bazterrean
Eman zenidan hitza
Apar gainean bitsa
Uhin gailurrean
Hodeitzan aingura
Itsasoan euria
Maite berba zuria
Promes eder hura
Oihanean isilik
Jauzi dan arbola arbola arbola
Ez zoru ez sabairik
Ez daukan etxola etxola etxola
Itsas bazterrean
Eman zenidan hitza
Apar gainean bitsa
Uhin gailurrean
Hodeitzan aingura
Itsasoan euria
Maite berba zuria
Promes eder hura
Inoiz inork ikusi
Ez duen ederra ederra ederra
Inork entzun gabeko
Kantuen alferra alferra alferra
Malko bat hondarretan
Zulo bat airean airean airean
Beleak elurretan
Eleak haizean haizean haizean
Malko bat hondarretan
Zulo bat airean airean airean
Beleak elurretan
Eleak haizean haizean haizean

Lamento ser el hombre de tu vida
y no formar parte de tu familia,
lamento que tuviera que obligarte
a que sufrieras por ignorarte.

Lamento no ser un hombre normal
que nadie me pudiera reemplazar,
lamento ser el primero en tu vida
lindo detalle, gracias, no se me olvida.
Lamento que te fumes un cigarro
antes de subir al carro

para salir a buscarme,
lamento no poder ser tu domingo
aunque me quieras un chingo
ya no debes agendarme.
Lo siento pero soy un hombre libre,
la mujer mi combustible

Gauak bildu du iheslaria,
iheslaria ibaiertzean ipurtargiak, noraezean
pentsatu zuen
eta etorri da, ezagutu du hiritik urrun
oinen azpian basamortua, zein ederra den hiritik urrun.

Usain lezake egunsentia, egun berria
nola zakurrek bere izerdia, bere izerdia.

Eskatu zuen eta etorri da, ezagutu du hiritik urrun
eguzkipean doa gizona, gizon arrunta zein ederra den.

Oinen azpian basamortua, arnas isilen lur sekretua
eguzkipean doa gizona, gizon arrunta, gizon librea,
zein ederra den hiritik urrun
gizon arrunta, zein ederra den.

Orain desio nauzu , leheno ez bezalatsu
nik kariñoa dizut orain
sonbreru elegantez, Kairoko lurrinez
poema bat eta lorak.

Lorak gorde itzazu orain,
ez dut jardinik nahi
eskuraezin zeunden iaz, gaur txit eskuragai
laztana, berandu zabiltza maiz
hurrena iritsi zaitez garaiz.

Mayorren kontaidazu, minorra xahutu duzu
ohorez agurtu dezagun hilotza
keinu berantiarra, zure irriparra
bardoaren eder hitzak.

Hitzak gorde itzazu orain, ez dut kanturik nahi
libre gura zenuen iaz, gaur ostera neugaz
nahiz eta iritsi zaren orduz
laztana, erratu zara lekuz.

Hondar ale finak, begien ezina
gauak ezetz esaten dizunean, loa eteten denean,
orduan hasten da dena, orduan biderkatzen, dena,
orduan hazten, dena, orduan abailtzen, dena.

Hondar ale finak, une zaharren mina
begiak zarratzen direnean, gogoa hiltzen denean,
orduan hasten da dena, orduan argitzen, dena,
orduan jaiotzen, dena, orduan zabaltzen, dena.

Goizaren lotsak margotzen ditut.
Doluak, jaiotzak margotzen ditut.
Garaitu bihotzak margotzen ditut.
Zure azalean goizak margotzen ditut.

Alaini, esker onez

Mendian gora haritza
auntzak haitzean dabiltza
itsasoaren arimak dakar
ur gainean bitsa.
Kantatu nahi dut bizitza
usteltzen ez bazait hitza
mundua dantzan jarriko nuke
Jainkoa banintza.

Euskal Herriko tristura
soineko beltzen joskura
txori negartiz bete da eta
umorez hustu da.
Emaidazue freskura
ura eskutik eskura
izarren salda urdina edanda
bizi naiz gustora.

Euskal Herriko poeta
kanposantuko tronpeta
hil kanpaiari tiraka eta
hutsari topeka.
Argitu ezak kopeta
penak euretzat gordeta
goizero sortuz bizitza ere
hortze zegok eta.

Mundua ez da beti jai
iñoiz tristea ere bai
bainan badira mila motibo
kantatzeko alai.
Bestela datozen penai
ez diet zuri bota nahi
ni hiltzen naizen gauean behintzat
egizue lo lasai.

Kantatzera noatzue kopla bihotzekuak
adi egon erromantiko desenamoratuak
irendu ameslariak, poeta etsituak
erabat zendu direnak, leunki zaurituak.

Itaka galduen bila abiatu ginenak
bidean palaziotan aterpetu zirenak
gizon librearen hotza bizi nahi ez zutenak
han ondo daude ez dira itzuliko gehienak
kantatzera noatzue hitz egiazkoenak
hitzak nola gizakume izutuaren penak.

Ez naiz mugituko, ez naiz inora joango
eramango naute naizelarik libre.

Ezin defenditu nabil gurasoen etxea
ezin berotu gabiltza gauero ohantzea
denborak leun baleza biharko oinazea
aukera bakarra ote etsaia maitatzea
denborak ez du leunduko bihar-etziko gosea
aukera bakarra ote berriz zu maitatzea.

Ez naiz isilduko, ez naiz izkutatuko
atzemango naute naizelarik libre
ez naiz makurtuko, ez naiz belaunikatuko
suntsituko naute, naizelarik libre, naizelarik libre,
naizelarik libre, naizelarik libre.

Gaitza nauzu, eta gaixoa.
Gorputza eta gogoa
orain indarge, orain bikain.
Eri naiz, eta erizain,
arkulari eta gezia,
zauritu eta zauria.
Onerako zein txarrerako,
dena da neure baitako.

Haurra nauzu, eta nerabe.
Ba al nintzen jaio gabe?
Hil eta gero izango naiz?
Berriro jaiotzen naiz maiz.
Pozbide nauzu, eta negar,
harri sendo, eta legar.
Onerako zein txarrerako,
dena da neure baitako.

Maitea naiz, eta maitale,
edari eta edale.
Zuk maite izan zenuena,
bestek maiteko duena.
Orain mardula, gero flako,
zuk maite ninduzulako.
Onerako zein txarrerako,
dena da neure baitako.

Canciones

Multimedia

MIKEL URDANGARIN - ITSASOAN EURIA
MIKEL URDANGARIN - ITSASOAN EURIA
MIKEL URDANGARIN - MARGOLARIA - ITSASOAN EURIA
MIKEL URDANGARIN - MARGOLARIA - ITSASOAN EURIA
&#039Anek Idatzi dit zutaz&#039 - Mikel Urdangarin (Margolaria Filma)
'Anek Idatzi dit zutaz' - Mikel Urdangarin (Margolaria Filma)
MIKEL URDANGARIN - ZUREA DA
MIKEL URDANGARIN - ZUREA DA
Mikel Urdangarin - Libre
Mikel Urdangarin - Libre
Mikel Urdangarin &#039Margolaria&#039 - Hotel Micerino, San Nicolas (Argentina)
Mikel Urdangarin 'Margolaria' - Hotel Micerino, San Nicolas (Argentina)